τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν

См. также в других словарях:

• Βιετνάμ — Κράτος της νοτιοανατολικής Ασίας.Συνορεύει Β με την Κίνα, Δ με την Καμπότζη και το Λάος, ενώ Α και Ν βρέχεται από τη Νότια Θάλασσα της Κίνας, και πιο συγκεκριμένα από τον Κόλπο του Τονκίν ΒΑ, τον Κόλπο της Ταϊλάνδης ΝΔ και στην υπόλοιπη… …   Dictionary of Greek

• πολύκλειτος — Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Αργείος γλύπτης (άκμασε μεταξύ 460 – 420 π.Χ. περίπου), ένας από τους 3 μεγαλύτερους –μαζί με τον Μύρωνα και τον Φειδία– γλύπτες του 5ου αι. π.Χ. Ήταν κυρίως χαλκοπλάστης και ασχολήθηκε και θεωρητικά με την τέχνη του… …   Dictionary of Greek

• Σπηλαΐται — Προσωνυμία των θεών Ηρακλή, Ερμή και Απόλλωνα. Αγάλματα των θεών αυτών είχαν στηθεί μπροστά σε σπήλαιο στη Φρυγία, κοντά στην πόλη Λαοδίκεια. Οι κάτοικοι της περιοχής, διηγούνταν ότι οι τρεις θεοί τους είχαν βοηθήσει στον αγώνα τους εναντίον των… …   Dictionary of Greek

• γεωμετρική τέχνη — Ρυθμός τέχνης που δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην αρχαία Ελλάδα μετά την παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισμού και την κάθοδο των Δωριέων. Καλύπτει, σε γενικές γραμμές, τη χρονική περίοδο από το 1100 έως το 700 π.Χ. και οφείλει την ονομασία του… …   Dictionary of Greek

• στόμα — (Ανατ.). Το πρώτο τμήμα του πεπτικού συστήματος. Είναι μια κοιλότητα που ορίζεται μπροστά από τα χείλη και πίσω από τον ισθμό του φάρυγγα, δια του οποίου συνεχίζεται στον φάρυγγα. Το σ. διαιρείται από τις οδοντοστοιχίες σ’ ένα εξωτερικό μέρος, το …   Dictionary of Greek

• έδος — ἕδος, το (Α) 1. κάθισμα, θρόνος 2. κατοικία, διαμονή, ιδίως θεών («ἵκοντο θεῶν ἕδος», Ιλ.) 3. τόπος διαμονής («ἕδος Ἰθάκης» Ιθάκη, Οδ.) 4. άγαλμα καθισμένου θεού 5. ναός 6. θεμέλιο, βάση 7. το να καθίσει κάποιος κάπου. [ΕΤΥΜΟΛ. Ανάγεται σε IE… …   Dictionary of Greek

• πρωτοστολιστής — ὁ, Α ο αρχηγός τών στολιστών, τών ατόμων που στόλιζαν τα αγάλματα τών θεών ή φύλαγαν τις ιερές ενδυμασίες ή τα ιερά σκεύη. [ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο) * + στολίζω] …   Dictionary of Greek

• πλοκή — η, ΝΑ 1. πλέξιμο 2. μτφ. τρόπος με τον οποίο διαρθρώνονται και συνδέονται γεγονότα και επεισόδια λογοτεχνικού κειμένου, τραγωδίας ή δράματος, το δέσιμο τού μύθου, η εξέλιξη τής δράσης νεοελλ. (βυζ. μουσ.) κανόνας μελοποιίας που συνίσταται στην… …   Dictionary of Greek

• θήσσα — (I) θῆσσα, ἡ (Α) θηλ. τού θης*. [ΕΤΥΜΟΛ. θηλ. τού θης*]. (II) θῆσσα, ἡ (Α) ιερό άρμα με το οποίο μετέφεραν τα αγάλματα τών θεών για να τά τοποθετήσουν στον ρωμαϊκό ιππόδρομο («τὰς καλουμένας θήσσας», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. τής λατ.… …   Dictionary of Greek

• στολιστήριον — τὸ, Α ο χώρος στον οποίο οι ιερείς φορούσαν τις ιερατικές στολές τους ή στόλιζαν, έντυναν γιορταστικά τα αγάλματα τών θεών. [ΕΤΥΜΟΛ. < στολίζω + επίθημα τήριον (πρβλ. καθαρισ τήριον)] …   Dictionary of Greek

• στολιστής — ὁ, Α [στολίζω] ιερέας που στόλιζε τα αγάλματα τών θεών ή φύλαγε τις ιερατικές ενδυμασίες και τα ιερά σκεύη, αλλ. ιεροτελεστής ή ιεραπόστολος …   Dictionary of Greek